Author: Ula
Stara Słaboniowa i spiekładuchy
“Ja już za stara na to po nocy latanie. Ciężko mnie chodzić bez te nogie pieruńskie, a i już się nie kce, jak to dawniej bywało. Dość mnie już tych spiekładuchów, tych popaprańców, co z ludzkiej głupoty i złości na nasz padół przychodzo i niecnotę...
Wstydzę się – o życiu
I oto jest grudzień. Wytęskniony przeze mnie w tym roku, jak nigdy. Jeszcze nie śnieżny, już chłodny i ciemny. Siedzę od godziny otulona ciepłem i ciszą, obok, na “Wszystkich lekturach nadobowiązkowych” śpi pies, na “Szarych duszach” kot. Dla mnie został czas. Napisałam “w tym roku,...
Wróżenie z wnętrzności
Bywa, że czuję się na balkonie naszego mieszkania, jak w Poświatowie, jak na tamtejszym nieczynnym dworcu. Zwłaszcza tuż przed 4:00 nad ranem, kiedy lipcowe powietrze ma w sobie tę słodką gęstość lata, ale wciąż daje się odczuć subtelną nutę czerwcowej nieśmiałości. Nasz balkon znajduje się...
Zrobię to dziś – o życiu
Powtarzam to sobie na głos każdego dnia niezliczoną ilość razy. Nauczyłam się nie czekać na jutro. A jednak czasem, gdy mam do dyspozycji po prostu dziś, to okazuje się, że dziś tak wiele chcę i na dziś mam tak dużo planów, że dziś ze wszystkim...
Szum
“– Żebyśmy mogli przebaczyć, kiedy nikt nie przeprasza – odezwałam się – ktoś w nas musi umrzeć. – Kto? – spytał łyżwiarz zaczepnie. – Ofiara. “ … czytamy na 175 stronie „Szumu“ Magdaleny Tulli. Jakieś 12 stron przed końcem. I właśnie w tym krótkim dialogu...
